Waaiertje (paddenstoel)

Waaiertje (paddenstoel)
	Onderkant
	Taxonomische indeling
Rijk:	Fungi (Schimmels)
Stam:	Basidiomycota (Steeltjeszwam)
Klasse:	Agaricomycetes
Onderklasse:	Agaricomycetidae
Orde:	Agaricales (Plaatjeszwam)
Familie:	Schizophyllaceae
Geslacht:	Schizophyllum
	Soort
	Schizophyllum commune; Fr. (1815)
	Bovenkant op wilg
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
	Waaiertje (paddenstoel) op Wikispecies
Portaal	Biologie ; Schimmels

Het waaiertje (Schizophyllum commune) is een veel voorkomende soort paddenstoel in het geslacht Schizophyllum. Het is 's werelds meest verspreide paddenstoel, die voorkomt op elk continent behalve Antarctica. Hoewel hij in Europese en Amerikaanse gidsen als oneetbaar te boek staat, is dit eerder te wijten aan verschillende normen van smaak, dan aan bekende toxiciteit. De paddenstoel geniet weinig culinaire belangstelling door zijn taaie textuur maar is in feite eetbaar en wordt algemeen geconsumeerd in Mexico en elders in de tropen. Daar heeft men een voorkeur voor taaie, rubberachtig paddenstoelen, aangezien zachte, vlezige paddenstoelen snel rotten in het warme vochtige klimaat. Het waaiertje heeft 23000-28000 verschillende seksen.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Dit grijswitte, schelpvormige paddenstoeltje met een diameter van 0,5 - ongeveer 4 cm is viltig behaard en verschrompelt in koud of droog weer, om bij vochtig weer weer op te zwellen en zijn typische waaiervorm aan te nemen. De lamellen zijn licht roodachtig of grijs.

Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]

In Nederland is hij in de herfst tot het voorjaar te vinden op dood hout van loofbomen, een enkele keer parasiteert hij ook op levend hout. Er zijn zelfs gevallen bekend waarbij mensen, met een sterk verminderd afweersysteem, zijn geïnfecteerd door het waaiertje.^[1]^[2]

Toepassing[bewerken | brontekst bewerken]

Hydrofobine werd voor het eerst geïsoleerd uit Schizophyllum commune, een stof die bekendstaat om zijn waterafstotende (hydrofobische) eigenschappen.

Inmiddels kweekt men de paddenstoel ook om hieruit de polysacharide schizofyllaan te winnen, een medicinaal bestanddeel dat bij de behandeling van baarmoederhalskanker wordt gebruikt.

In 2010 werd het volledige genoom van Schizophyllum commune ge-sequenced.